ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Όχι, δεν είναι η νέα δισκογραφική δουλειά του Νίκου Παπάζογλου, σαν την εκδίκηση της γυφτιάς ούτε ξαφνικά οι τζιπούρες ανοιχτής θαλάσσης αποφάσισαν να εκδικηθούν τις των ιχθυοτροφείων γιατί τους τρώνε το ψωμί τους αλλά...
..............................
Τον τελευταίο καιρό που κατάφερα να μείνω μακριά από τα καταθετήρια ψυχών, όπου κατατίθενται τούτες αύτες αυτοπροσώπως μέσω παιχνιδιών, συμβουλών, στιγμιαίων λέξεων...
και που στο τέλος ανακράζεις...

Ματαιότη ματαιοτήτω, τα πάντα ματαιότη.................

Κατάφερα λοιπόν,
Να δω τηλεόραση.

Είναι απίστευτο για πόσα πολλά πράγματα μπορείς να ενημερωθείς από την τηλεόραση!
Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ το κεφάλαιο των...γεννήσεων.
Γεννήσεις οχτάδυμων, αστέρων - ουράνιων και κυρίως επίγειων με πάρα πολύ ωραία στοιχεία κατάλληλα για το προξενήτρες, γεννήσεις ιδεών και...
γεννήσεις τάξεων...
όπως η συμπαθέστατη τάξη των ...τζιπουράτων.

Στην πράξη, δεν είναι ακριβώς γέννηση αλλά αναγέννηση.
Η τάξη αυτή ξεκίνησε να γεννιέται δειλά-δειλά πολλά χρόνια πριν, από τους κυνηγούς.
Έβλεπες ένα τζιπ και γύρω τρέχανε σκυλιά –που θα έλεγε και η Μπέλλου-.
Πήρε μεγάλη ανάπτυξη, πριν αρκετά χρόνια, όταν η τότε κυβέρνηση πήρε το εντελώς φιλολαϊκό μέτρο να χαρακτηρίσει κάθε Κολωνακιώτη που είχε μια πεζούλα με κρεμμύδια στο χωριό του, σαν αγρότη.
Έτσι, το Κολωνάκι γέμισε με τζιπούρες, πιο πολλές από την ευρύτερη αγροτική περιοχή της Πελοποννήσου και των Ιονίων νήσων ομού.
Τα μετέπειτα χρόνια, δεν πάρθηκε κανένα άλλο φιλολαϊκό μέτρο δυστυχώς με αποτέλεσμα, οι Έλληνες που ζουν στο όριο της φτώχειας – περίπου 20%- να ξεπεράσουν αυτούς που ζουν στο όριο της τζιπουριάς-περίπου 12%- .

Ευτυχώς όμως...
Η σημερινή λαοπρόβλητη κυβέρνηση του ...εις ανδρός- είτε Καραμανλής λέγεται είτε 151ος βουλευτής λέγεται και οι δυο ...εις είναι- θέλοντας να καλύψει τα κενά τόσων χρόνων...
αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα, έτσι ώστε στα όρια της τζιπουριάς να βρεθεί το 50% των Ελλήνων.
............
Το κύριο γνώρισμα του τζιπουράτου είναι ...το αφ΄ υψηλού – όχι, δεν είναι το τζιπ και να μελετάτε περισσότερο, να μη σας ξαναπιάσω αδιάβαστους-...
διότι ο τζιπουράτος μπορεί να οδηγεί το Χιουντάι της οικογένειας γιατί μπιτζίνη γιοκ για το τζιπ ή να έχει η γκόμενα τζιπ (παίζει κι αυτό) η να έχει Χιουντάι και μην έχει καν τζιπ αλλά να σκέφτεται να αγοράσει- αλλά...
το αφ΄ υψηλού, αφ΄ υψηλού!!!

Οποία αρχοντιά εκπηγάζει από το αφ΄ υψηλού του, δε λέγεται.
Θα το έχετε προσέξει στους δρόμους φαντάζομαι.
Οι τζιπουράτοι είναι υπεράνω κοινωνικοοικονομικών τάξεων, νόμων, κομμάτων, επαγγελμάτων, ιδεολογίας εισοδημάτων, θρησκευμάτων και λοιπών φυσικών φαινομένων.
Με λίγα λόγια:
Είναι η τάξη του μέλλοντος.
..........
Χάρη λοιπόν στα γενναία μέτρα του ...εις ανδρός...
Είδα διαφήμιση τζιπ όπου...
Τζιπ αξίας 70.000 Ευρώ προσφέρεται στην εξευτελιστική τιμή των 35.000 Ευρώ.
Δηλαδή 70.000 μείον τέλη, μείον ΦΠΑ, μείον έκπτωση, συν πατάκια, συν γυάλινη οροφή, συν πάτωμα με χαλιά Μπουχάρας, συν αισθητήρα βροχής, ανέμων, ανεμοβλογιάς κλπ.
ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΙΣΑ ΛΕΦΤΑ!!!

Είναι πραγματικά μια πρόκληση και δικαίως εκδικείται η τζιπουριά.

Θα έγραφα και άλλα περί της συμπαθούς τάξης αλλά...

Πρέπει να προλάβω μια σούπερ προσφορά, όπου...
Έμπορος ευφυέστατος δεν κάνει 35.000 Ευρώ έκπτωση μεν αλλά δίνει το τζιπ χωρίς ένα Ευρώ!!!!
( Στον άλλο, που επειδή του τελείωσε το στοκ αλλά θέλει να ευχαριστήσει την πελατεία του και δε δίνει τζιπ μεν αλλά δίνει την έκπτωση των 35.000 στο χέρι, μετρητά, δεν πάω γιατί θέλω τζιπ οπωσδήποτε).

ΤΖΙΠΟΥΡΑΤΟΙ ΣΑΣ ΕΡΧΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!!!!!!!!!!!!!

(Πώς είπε ο Μαρξ, αν ενθυμούμαι καλώς: Τζιπουράτοι όλων των τάξεων ενωθείτε) ;

Κάπως έτσι.

Το αρνί ήταν ξαπλωμένο μπρούμυτα στο ταψί, με τις καμπύλες των γλουτών του να διαγράφονται προκλητικά και, πλαισιωμένο με ολοστρόγγυλες ροδοκόκκινες πατάτες, ήταν ένα χάρμα οφθαλμών, προγραφόταν δε να γίνει και χάρμα απόλαυσης των γευστικών καλύκων του ουρανίσκου.
Η ουρά του ανορθωμένη κι αγέρωχη, περίμενε με μακροθυμία το τολμηρό χέρι που θα την έδρεπε, ακριβώς στο έβδομο σπόνδυλο.
Οι συνδαιτυμόνες, μάλλον διστακτικοί, παρέμεναν στην απόλαυση της όρασης εισέτι, αρκούμενοι σε ευμεγέθη κριτσίνια τα οποία πρόσφεραν συμβολικά στας κυρίας της παρέας.

Με αποφασιστικότητα πλησίασα και, με μια αδόκητη κίνηση, την έδρεψα ακριβώς στον έβδομο σπόνδυλο, ικανοποιώντας την επιθυμία της.
Την κράτησα στο ύψος των ματιών μου και, πριν την απολαύσω, γύρισα τη σκέψη μου πίσω...
όχι στο περσινό Πάσχα ούτε σε κάποιο Πάσχα των παιδικών μου χρόνων...
αλλά πολύ πιο πίσω...
κοντά 2 εκατομμύρια χρόνια πριν, που και ο άνθρωπος είχε ουρά –και να μην ξεχνάμε πως και το ανθρώπινο έμβρυο έχει ουρά μέχρι κάποιους μήνες -.
…………
Η πρώτη επίθεση της ουράς στην ψυχική μου γαλήνη είχε να κάνει με τι άλλο;
με το νέο, τότε, τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων μέσα από σάιτς γνωριμιών.
Και θα καταλάβετε γιατί:
Φαντάστηκα ένα τότε σάιτ, ανάλογο με το τωρινά…
Μια μεγάλη σπηλιά με ανοίγματα-εισόδους σε διάφορα σημεία που οδηγούσαν σε μικρότερες και είχαν πινακίδες:
Σεξουαλικότητα,
φιλικές σχέσεις με δεινόσαυρους,
οι πρωτόγονοι για τους πρωτόγονους,
ομορφότερες ιστορίες στη ζούγκλα,
προσωπική βελτίωση με ρόπαλο,
ας ενώσουμε τις ουρές μας, κ.ο.κ.
Σε κάθε είσοδο στεκόταν κι ένας μοντερέιτορ με κεφάλι σκύλου και έτρωγε, ωμές όμως, ακρίδες.

Τα μέλη προσέρχονταν κουβαλώντας μεγάλες πλάκες όπου είχαν χαράξει τα άρθρα και τα σχόλια.
(στα VIP, το σάιτ είχε δώσει από ένα βαστάζο και στα πρίμιουμ ειδικά καροτσάκια, όσο διαρκούσε η συνδρομή τους).
Τις παρέδιδαν στους μοντερέιτορς και αυτοί, αφού τις διάβαζαν βιαστικά, τις έδιναν πίσω στο μέλος για να τις αναρτήσει στην οικεία θεματική ενότητα.
Αν το θέμα είχε εμφανή κίνδυνο να μη βρίσει ή θίξει κανείς κάποιον και να μη γίνει της πόπης, τότε ο μοντερέιτορ έπαιρνε ένα καλέμι και το έσβηνε.

Όπως καταλαβαίνετε, χρειαζόταν δύναμη και κόπος για τις μεταφορές των πλακών και τις αναρτήσεις τους, με αποτέλεσμα να υπάρχει φειδώ και να αναρτώνται μόνο σοβαρά άρθρα και σχόλια.
Ιδίως αν κάποιος ήταν και λίγο γκερούλης με ουρά, το σκεφτότανε πολύ να τη βάζει και να μπαχαλεύει με το παραμικρό και με δυο-τρεις λέξεις, κάθε θέμα.

Ούτε συζήτηση δε για ομαδικές αναρτήσεις 20-30 εικόνων!!!
Έπρεπε κανείς να πάει πρώτα στον τότε γκούγκλη ή σε ανάλογο σάιτ εικόνων, να πάρει τις πλάκες με τις εικόνες – και δεν ήταν και κοντά, κατά Αμερική μεριά, άσε που δεν είχε ανακαλυφθεί κιόλας κι έπρεπε να την ανακαλύψει πρώτα– να τις κουβαλήσει στο σάιτ και να τις αναρτήσει.
Ακόμα και η τότε Ιβίσκους –τυχαίο νικ- αν και νέο κορίτσι, θα το σκεφτόταν σοβαρά.

Όσο δε για παιχνιδάκια ούτε λόγος.
"Παρεμφεραί καταλήξεις με μη παρεμφερέ νόημα", δεν είχαν νόημα διότι το να κουβαλάς ολόκληρη πλάκα με μια κατάληξη (ολ) ον για να απαντήσεις σε κάποιον που είχε γράψει: (πάρτ) ον ήτο και ολίγον maλακία.
Με λίγα λόγια, ήταν ένα πάρα πολύ σοβαρό σάιτ και δυστυχώς δε ζούσα τότε να είμαι μέλος.
Και πολύ στενοχωρήθηκα.
Εξ ου και η πρώτη επίθεση της ουράς στην ψυχική μου γαλήνη.

Η βου επίθεση είχε να κάνει με γενικότερους προβληματισμούς που άρχιζαν με την αμείλικτη λέξη:
Πώς;
(κάτι ανάλογο με το γιατί, εκλεκτού συναδέλφου).
Πώς ο άνθρωπος κατάφερε να φτάσει από την πλάκα στο πληκτρολόγιο; Αλλάζοντας απλώς τα 3 τελευταία γράμματα; - να ιδέα για παιχνιδάκι -
Πώς ο μοντερέιτορ πήρε ανθρώπινη μορφή; Άρχισε να ψήνει τις ακρίδες;
Πώς έχασε την ουρά του ο πρωτόγονος, σε αντίθεση με το αρνί;
Πώς ασκητικά βλέμματα κατάφεραν να επιβιώσουν σε περιόδους σουρεαλισμού;
Πώς ένα αυτοκίνητο μπορεί να είναι μπρελόκ, αχ βρε τζοκ, αχ βρε τζοκ;
Πώς φτιάχνουν μπεσαμέλ για μουσακά με γάλα ακρίδας;
Πώς μπορεί μία ουρά να έχει μεταλλαχτεί σε αλογοουρά αγνής κορασίδας;

Πώς τον λεν τον ποταμό; Ιλισό, Ιλισό;

………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………
(εδώ, μπορείτε να προσθέσετε τα δικά σας Πώς)


…………
Μετά από όλα τα ανωτέρω αναπάντητα, αμείλικτα Πώς -και ανταποδίδοντας τις επιθέσεις της ουράς- την ξεκοκάλισα απολαυστικά, σπόνδυλο-σπόνδυλο, αφήνοντας του συνδαιτυμόνες να προσφέρουν ακόμα ευμεγέθη, συμβολικά κριτσίνια – ενίοτε δικτυακά -στας κυρίας.
Αλλού το σύμβολο κι αλλού το θαύμα, που λέει και η παροιμία.

ΣΗΜ: Το παρόν πόνημα ξεκίνησε από μια προτροπή της αγαπητής…συνεργάτιδός μου επί των εκπονήσεων –προπονήσεων καταπονήσεων …συμπονήσεων …παραπονήσεων κλπ. - , Ζαν, η οποία με ρώτησε, ιστάμενη υπεράνω του αμνού:
-Τη θες την ουρά;
-Ναι
-Ε τότε, πρέπει να της αφιερώσεις άρθρο!!!

Όπερ και εγένετο.
Σκοπός δε του θέματος, η βαθιά και ενδελεχής ανάλυση διαφόρων φυσικών φαινομένων και μετεξελίξεων του ανθρώπου.