ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Friday, December 24, 2010
Η ανατομία του μακάβριου τελευταίου μέρους ενός φόνου ή όταν η προϊδέαση είναι ηδύτερη της πράξης.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε προβεί σε ολοκληρωτική, αργή, βασανιστική έκδυση, αν και είχε ευκαιρίες, όμως μέχρι τότε θεωρούσε την προϊδέαση ήσσονος σημασίας στο παιχνίδι των απολαύσεων. Κάποιες επί μέρους εκδύσεις – στήθη, πλάτη, γλουτοί που είχαν εγκαταλειφθεί ηδονικά στα χέρια του να απογυμνωθούν από κάθε τι που θα εμπόδιζε την απόλαυση- δεν είχαν σταθεί ικανές να τον πείσουν πως, αν εφαρμόζονταν στο σύνολό τους, θα είχε πλέον αυτός φτάσει στον ιδεασμό.
………
Ξάπλωσε το γυμνό σώμα ανάσκελα.
Η θέα του, σε στάση πλήρους εγκατάλειψης και αποδοχής πάντων των μελλόντων να συμβούν –ούτως ή άλλως δε μπορούσε να κάνει και αλλιώς-, ήταν κάτι που του προκαλούσε συναισθήματα τρυφερότητας μα και ποταπής θήρευσης, αφού το θήραμα ήταν απροστάτευτο.
Πήρε ένα μυτερό μαχαίρι και άνοιξε το μανδύα ακριβώς στο κέντρο του στήθους.
Με τα δάχτυλά του έπιασε τα δυο αποσχισθέντα μέρη και τα τράβηξε απαλά.
Η σταδιακή αποκάλυψη της σφιχτής, σφριγηλής, ροδόχροης σάρκας καθώς απογυμνωνόταν από τα τελευταία ίχνη αιγίδας, τον εκστασίαζε. Παραστάσεις από στήθη που είχαν θωπευτεί από τα ακροδάχτυλά του, φρικιάζοντα από την προσμονή της επερχόμενης ηδονής, ήρθαν στο νου του και επέτειναν τη δική του απαντοχή της ευκταίας έκβασης. Τράβηξε με βία το μανδύα μέχρι τους γλουτούς.
Η αποκαλυφθείσα ούτω σάρκα, ωσάν να ρίγησε καθώς η κοφτή του ανάσα έφτασε καυτή επάνω της.
Άρχισε να εκδύει τους γλουτούς.
Τον εμπόδιζαν λίγο καθώς ήταν λυγισμένοι. Έπιασε με το ένα χέρι σταθερά το σώμα και με το άλλο τράβηξε το μανδύα, προσέχοντας να μη σκιστεί, κάτι που θα τον εκνεύριζε και θα του χαλούσε την ηδονική συνοχή της προϊδέασης και του επερχόμενου ιδεασμού.
Το μέρος του τεμαχισμού του σώματος ήταν πάντα κάτι που τον διήγειρε.
Έπρεπε να γίνει πολύ προσεκτικά και με περίσσια επιμέλεια.
Το μαχαίρι έπρεπε να βρει ακριβώς τις κλειδώσεις στα σημεία των χόνδρων- δεν έπρεπε επ΄ουδενί να αγγιχτούν τα συνδεόμενα κόκαλα και να πληγωθούν από το μαχαίρι- και να περάσει απαλά ανάμεσά τους, σαν να αφήνει ένα καμπύλο χάδι παράλληλο με τη δική τους καμπυλότητα.
Άρχισε από τα κάτω άκρα.
Τα κάτω άκρα είναι πάντα πιο ενδιαφέροντα από τα άνω, καθώς μπορούν να ανοίγουν με χάρη -όταν φυσικά είναι ακόμα στη θέση τους-, να λυγίζουν στην κλείδωση και να περπατούν μεταφέροντας το σώμα σε ολάνθιστους αγρούς, σπαρμένους με εκείνα τα τρυφερά, μοβ λουλουδάκια που κρύβουν τους σπόρους της απόλαυσης.
Απόθεσε με προσοχή στο τραπέζι το ένα αποκοπέν κάτω άκρο, μετά το άλλο, μετά συνέχισε με τα άνω άκρα, όλα με επιμέλεια βαλμένα το ένα δίπλα στο άλλο κι έμοιασαν -σε αυτόν φυσικά- ότι αυτή ίσως θα ΄πρεπε να είναι η φυσική τους θέση και ότι αν ήταν απαρχής έτσι αυτός δε θα παιδευότανε.
Τέλος, αφού αποκόλλησε τα στήθη από το υπόλοιπο σώμα, το έκοψε και αυτό σε τέσσερα κομμάτια.
Και τώρα έφτασε η στιγμή της μέγιστης απόλαυσης.
Είχε ήδη ανάψει το τζάκι από νωρίς και τα πυρωμένα κάρβουνα έμοιαζαν να προκαλούν τα τεμαχισμένα μέλη.
……………
Το τεμαχισμένο και χωρίς πέτσα πλέον κοτόπουλο –έπρεπε να προσέχει και τη χοληστερίνη- τοποθετήθηκε στη σχάρα, πάνω στα κάρβουνα.
Άνοιξε το κρασί, έβαλε λίγο στο κρυστάλλινο ποτήρι, άναψε ένα τσιγάρο και περίμενε να ψηθεί το κοτόπουλο.
Είχε φτάσει πια η πολυπόθητη ώρα του ιδεασμού.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home