ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Τεράστιο το πρόβλημα της επικοινωνίας σήμερα στα ζευγάρια, τόσο πολύ που μια απόστροφος μπορεί να αλωνίζει!!!

Τα πρόσωπα του έργου:
1 . H απόστροφος. Είναι σημείο έκθλιψης και συμβολίζεται με ΄(αυτό γι΄αυτούς που γράφουν γκρήκλις και ειδικά για τις κοπιλίτσες που τρώνε και τα φωνήεντα επί πλέον).
Τώρα, θα μου πείτε, είναι δυνατόν μια απόστροφος να είναι πρόσωπο;
Ναι, όταν παίζει το ρόλο του τρίτου άνθρωπου σε μια σχέση.
2. Ο Μενέλαος. Ο αιώνια ερωτευμένος, νεαρός φίλος μου που κάθε φορά που βρίσκει τα δύσκολα, καταφθάνει. Έχει τώρα μια σχέση, καλή μεν αλλά με κάτι προβληματάκια επικοινωνίας –σε αντίθεση με άλλες που είναι προβληματικές αλλά με καλή επικοινωνία, λέμε τώρα-.
3. Η απαραίτητη κορασίς. Γίνεται παιχνίδι χωρίς κορασίς; Εμ, δε γίνεται!

ΣΚΗΝΗ 1η. Ένα καυτό, καλοκαιριάτικο μεσημέρι, στη βίλα του Μενέλαου. Ο Μενέλαος, κρατώντας μια φέτα βιολογικό καρπούζι στο ένα χέρι, τηλεφωνάει στην έτσι του:
-Τι σκέφτεσαι να κάνεις τώρα, μωρό μου;
-Ε τι να κάνω κι εγώ, αφού θα λείπεις κι εσύ, σκέφτομαι να ξαπλώσω μάλλον.
-Εντάξει μωρό μου, θα βρεθούμε το βράδυ τότε. Φιλάκια
-Φιλάκια κι από μένα.
……….
Ο Μενέλαος κουλάρισε, έριξε μια βουτιά στην πισίνα, μπήκε λίγο στο σάιτ που έγραφε στο φόρουμ, διάβασε μερικές επαναστατικές αλλά μονότονες σονάτες που έπαιζαν αυτές τις μέρες, μετά βαρέθηκε και, πάνω που ξάπλωσε…
-Ρε φούστη μου, φτου, σήμερα έχουμε επέτειο γνωριμίας και το ξέχασα. Είμαι και πολύ γαϊδούρι.
Σηκώνεται, ντύνεται –Αρμάνι πάνω, Καβάλλι κάτω- και νάσου στην εξώπορτα.
-Θα της πάρω λουλούδια - μονολόγησε δυνατά - και θα της κάνω σούπερ έκπληξη.

ΣΚΗΝΗ 2η. Στο σπίτι της έτσι του, ο Μενέλαος χτυπάει το κουδούνι. Έχει μια τεράστια ανθοδέσμη στα χέρια και ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.
Η πόρτα, εδώ που τα λέμε, αργεί λίγο να ανοίξει –για άγνωστους μέχρι τώρα λόγους- αλλά τελικά ανοίγει.
Η έτσι του, λίγο αναμαλλιασμένη –για άγνωστους μέχρι τώρα λόγους- του χαμογελάει λίγο αμήχανα.
-Μωρό μου να ζήσουμεεεεεεεεε, φωνάζει ο Μενέλαος, της δίνει ένα παθιασμένο φιλί και περνάει μέσα.

Όπου…
Ακούει κάτι θορύβους από την κρεβατοκάμαρα.
Θορυβημένος κι ο ίδιος, της λέει ψιθυριστά, βάζοντας μπροστά το …ιπποτικό του.
-Περίμενε εσύ εδώ, πάω να δω μη μπήκε κανένας κλέφτης.
-ΟΧΙ, Μενέλαε, δεν είναι κλέφτης.
-;;;;;
-Είναι ο άλλος.
-;;;;;;;
-Μα δε σου είπα -και μάλιστα μου απάντησες ¨εντάξει μωρό μου¨ - ότι αφού λείπεις κι εσύ, θα ξαπλώσω μ΄άλλον;
-Μα… εγώ… άκουσα …μάλλον.
-Αχ Μενέλαε, μάθε επί τέλους να επικοινωνούμε σωστά!!!
………..

Τώρα εγώ τι να κάνω, σε ποιον να δώσω δίκιο, μου λέτε;
Ούτε ο ένας φταίει ούτε ο άλλος, ο καθένας έχει το δίκιο του.
Τι φταίει;
Αυτή η άτιμη η απόστροφος που άλλος τη βάζει και άλλος όχι.

Τι να συμβουλέψω τώρα το παιδί;
Να την αφήσει και να πάρει και τα λουλούδια πίσω…
ή να συμβιβαστεί να ζει με την έτσι του και την απόστροφό της μαζί;