ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Friday, January 18, 2008
ΒΑΖΕΛΙΝΗ ....εκφραστείτε
Εκείνο το μουντό πρωί, που η χαμηλή ομίχλη εισχωρούσε σχεδόν στους πόρους του δέρματος, πήρε πια την απόφαση γιαυτό που καιρό τώρα την τυραννούσε.
Ξύπνησε, έχοντας έναν άσχημο ύπνο, στριφογυρνούσε στο κρεβάτι, ξυπνούσε συνεχώς με ένα αίσθημα ματαιότητας, μια αδιόρατη σχεδόν θλίψη για κάποια πράγματα στη ζωή της που είχε αφήσει έρμαια, χωρίς να έχει τη θέληση να τα φροντίσει, να τα απαλύνει, να τα κάνει πια αποδεκτά στη ζωή της, ενώ ήξερε πως μπορούσε.
Σηκώθηκε αποφασιστικά, ντύθηκε βιαστικά και πρόχειρα και ξεκίνησε σχεδόν τρέχοντας, λες και φοβόταν μην το μετανιώσει.
Ο Φαρμακοποιός, αγουροξυπνημένος, ήταν σκυμμένος σε μια συνταγή, όταν την είδε με την άκρη του ματιού του να μπαίνει λαχανιασμένη από το τρέξιμο.
Απόμεινε με το στόμα ανοιχτό, όταν άκουσε τι του ζητούσε- ήταν η πρώτη πελάτισσα της μέρας- και δίνοντάς το, σκέφτηκε:
-Μα καλά, στον ύπνο της το έβλεπε;
Βέβαια είχε πουλήσει βαζελίνες και βαζελίνες και μπορούσε να καταλάβει από το ένοχο ή αθώο βλέμμα του πελάτη το σκοπό της αγοράς αλλά τόσο πρωί του ήταν δύσκολο.
Γύρισε σπίτι, το ίδιο βιαστικά όσο έφυγε.
Ήταν αγχωμένη, σήμερα ήταν η επέτειος της γνωριμίας με τον αγαπημένο της και αυτός θα ερχόταν νωρίς να πάρουν μαζί το πρωινό. Ήταν η κατάλληλη μέρα.
Έβαλε την καφετιέρα και μπήκε στο μπάνιο να κάνει ένα ντους. Το νερό, λες και διαισθάνθηκε την ιδιαιτερότητα της μέρας, χάιδευε απαλά το κορμί της, ανεβαίνοντας ηδονικά σε λόφους και κατεβαίνοντας σε εύφορες κοιλάδες.
Φόρεσε μόνο ένα σομόν μπουρνούζι που την αγκάλιασε τρυφερά.
Πήρε το βάζο με τη βαζελίνη και άνοιξε το καπάκι.
Η βαζελίνη υποδέχτηκε τη ματιά της χαρίζοντάς της μια απίστευτη απαλάδα, ένα ημιδιάφανο, υπόλευκο χρώμα, αντανακλώντας λίγο μόνο λευκό από το φως του πρωινού.
Έβαλε το δάχτυλό της μέσα στην προκλητική μάζα, πήρε αρκετή ποσότητα, έσκυψε λίγο και την έβαλε στην άκρη της κοιλότητας.
Μετά πήρε ένα καθαρό πανί και άρχισε να απλώνει τη βαζελίνη σε όλα τα σκαλίσματα του παλιού μπουφέ- κληρονομιά από τη γιαγιά της- χαμογελώντας στη σκέψη του αγαπημένου της που θα έμενε έκπληκτος όταν θα έβλεπε το έπιπλο-λάτρευε τα παλιά έπιπλα αλλά και τις νέες εμπειρίες- και που κάθε φορά της γκρίνιαζε:
- Μα πότε πια θα περιποιηθείς αυτό το θησαυρό;
Είχε τελειώσει και άρχισε να πίνει τον καφέ της όταν χτύπησε το κουδούνι.
…………………………….
Εσείς, τι εμπειρίες έχετε από τη βαζελίνη;
Την έχετε βιώσει τόσο έντονα και πώς;
Εκφραστείτε.
