ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Ο κώνωψ, ανωφελής φυσικά, ως όφειλε για την περίσταση.
Τα διυλιστήριο, φορητό και συναρμολογούμενο, μπορεί να στηθεί σε ελάχιστο χρόνο, οπουδήποτε.
Στο τραπέζι της κουζίνας - με τον πολύ γλυκό, πρωινό καφέ - , στην τραπεζαρία – μεσημέρι, με το ανάλογο, ανάλατο φαΐ -, στο καθιστικό – συνήθως βράδυ, μετά το ex factor και αφού έχει σταλεί μήνυμα με ψήφο στο Νικόλα - και στο κρεβάτι – νύχτα με ένα, τελευταίως προκύψαντα, συχνό πονοκέφαλο της παρτενέρ - .
Τα γουρουνάκια, πήλινα, οι παλιοί γνωστοί κουμπαράδες –ένα γαλάζιο για το αγόρι και ένα ροζ για το κορίτσι -.

Ο κώνωψ έχει μια διαβολική ικανότητα να μεταλλάσσεται.
Μπορεί να γίνει ο πολύ γλυκός καφές, το ανάλατο φαΐ, η ψήφος στο Νικόλα ή και ο συχνός πονοκέφαλος ή και όλα αυτά μαζί και ένα σωρό ακόμα.
Αρκεί να υπάρχει καλή διάθεση, επιμονή και υπομονή και από τα δυο μέρη και όλα θα πάνε καλά. Αν είναι έτσι, τότε ο κώνωψ μπαίνει πρόθυμα στο διυλιστήριο και αντέχει σε όποιες διυλίσεις αγόγγυστα.
Έχει δε και ένα άλλο αξιοσημείωτο, περίεργο χαρακτηριστικό:
Όσο διυλίζεται αντί να μικραίνει – διασπώμενος, εν τούτοις, σε παράγωγα ή κλάσματα της διύλισης -, τόσο μεγαλώνει.

Τα κλάσματα της διύλισης, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν διαχωρίζονται ανάλογα με το σημείο τήξεώς τους ή εξαέρωσής τους αλλά ανάλογα με το χρώμα, σε γαλάζια και ροζ.

Τα γουρουνάκια στέκονται, το γαλάζιο στο πλάι του αγοριού και το ροζ στο πλάι του κοριτσιού έχουν δε ειδική σχισμή ώστε να μπαίνουν εύκολα τα κλάσματα της διύλισης.

Και τώρα είμαστε έτοιμοι να παρακολουθήσουμε τη διύλιση του κώνωπος!
Κυριακή πρωί, άφθονος χρόνος δηλαδή για καφέ και διυλίσεις...
και το διυλιστήριο στήνεται στο τραπέζι της κουζίνας.
Ο σημερινός κώνωψ είναι σε φόρμα, δεν έχει σημασία σε τι είναι μεταλλαγμένος αλλά είναι αποφασισμένος να διυλιστεί σε πολλά χρωματιστά κλάσματα – και μη νομίζετε πως θυσιάζεται, αυτός είναι ο σκοπός του – έχει δε άπειρη υπομονή.
Το πρώτο κλάσμα της διύλισης είναι ροζ και πηγαίνει αυτόματα στο ροζ γουρουνάκι.
Τα επόμενα, εναλλάξ γαλάζια και ροζ, πηγαίνουν στα αντίστοιχα γουρουνάκια και πάει λέγοντας...
.............
Και περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
......................
Λένε πως...
όταν κάποια μέρα κάποιο γουρουνάκι γεμίσει – δεν έχει σημασία ποιο - να είστε σίγουροι ότι ο κάτοχός του θα το σπάσει – πήλινο είναι – και θα πάει να εξαργυρώσει το περιεχόμενό του.

Και θα με ρωτήσετε, με το δίκιο σας:
-Μα τι είναι πια αυτά τα κλάσματα της διύλισης του κώνωπος;
Σκέψεις αρνητικές, σκέψεις διαφυγής, σκέψεις του έχω δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου κι άλλες τέτοιες.
-Και δεν υπάρχει θεραπεία;
Από όσο ξέρω, δεν υπάρχει.
Υπάρχει μόνο η πρόληψη.
Αλείφεστε με αντικουνουπική, φυτική λοσιόν, πρωί-μεσημέρι-βράδυ.
Και...
ακόμα καλύτερα είναι...
αν αλείφει ο ένας τον άλλον τρυφερά σε όλο το σώμα!!!

Εσείς...
...εκτρέφετε κώνωπες με το αίμα της σχέσης σας;
...έχετε δίπλα σας το γουρουνάκι σας;
...έχετε αγοράσει αντικουνουπική λοσιόν;