ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Saturday, March 15, 2008
Αν δεν στήσεις κ@λο, δεν ανεβαίνεις στην ιεραρχία.
Κοντοστάθηκε στον προθάλαμο του πενταόροφου μεγάρου που μόλις είχες μπει, λίγο μουσκεμένη από την ξαφνική φθινοπωριάτικη μπόρα που έκανε τα μαλλιά της να μυρίζουν υπέροχα –η ξανθιά που πέρασε δίπλα της πήγε να τη ρωτήσει τι σαμπουάν χρησιμοποιούσε αλλά δίστασε, ανασήκωσε τους ώμους και βγήκε στη βροχή να δοκιμάσει το δικό της σαμπουάν-.
Καθώς διάβαζε την πινακίδα που έγραφε τους ορόφους και τα γραφεία στον καθένα, η σιλουέτα της καθρεφτιζόταν στο τζάμι της πινακίδας και έφερνε πίσω την εικόνα της, ελάχιστα φλουταρισμένη που δεν έπαυε όμως να δείχνει μια όμορφη κοπέλα, γύρω στα 27, με καλοσχηματισμένο σώμα και καλλίγραμμα πόδια.
Φορούσε μια μάλλον κοντή, μαύρη φούστα και ένα πουκάμισο αχνοπράσινο με το πάνω κουμπί ξεκούμπωτο. Είχε προβληματιστεί πολύ τι θα φορέσει για να πάει σε αυτή την Εταιρία που είχε διαβάσει στις Μικρές Αγγελίες:
Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΑΕΒΕ ζητά γραμματείς, εμφανίσιμες για το τμήμα Δημοσίων σχέσεων. Προϋπηρεσία δεν είναι απαραίτητη. Ξένες γλώσσες επιθυμητές.
Καθώς δοκίμαζε τα ρούχα που θα φορούσε, αναρωτιόταν τι θα μπορούσε να είναι αυτή η Εταιρία, αφού στην αγγελία δεν αναφερόταν τίποτα. Βάζοντας ένα τολμηρό κόκκινο μπλουζάκι, σκέφτηκε ότι με τα ιερά ποτέ δεν τα πήγαινε καλά αλλά φυσικά αυτό δεν της έδινε το δικαίωμα να εμφανιστεί στη νέα δουλειά απρεπώς. Ήταν και το όνομα ΙΕΡΑΡΧΙΑ που τη φόβιζε λίγο. Έβγαλε το μπλουζάκι κι έβαλε ένα λευκό. Σκέφτηκε πως ούτε με τα αρχία τα πήγαινε πολύ καλά, αλλά όταν άκουγε αυτή τη λέξη ή τη διάβαζε σαν συνθετικό όπως στην ΙΕΡΑΡΧΙΑ, ένοιωθε μια περίεργη συγκίνηση κι ένα γλυκό, ανεξήγητο μούδιασμα χαμηλά.
Τελικά έβαλε το αχνοπράσινο πουκάμισο.
Στην πρώτη στήλη της πινακίδας ήταν γραμμένη η λέξη ΙΕΡΑΡΧΙΑ.
Στην επόμενη ο όροφος και στην επόμενη με τη σειρά από κάτω προς τα πάνω:
1. ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ-ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ
2. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
3. ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΙ ΤΜΗΜΑΤΩΝ-ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
4. ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
5. ΠΡΟΕΔΡΟΣ-ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
Ίσιωσε λίγο τη φούστα της, γύρισε προς το ασανσέρ και αποφασιστικά πάτησε το κουμπί της κλήσης.Όταν άνοιξε η πόρτα του θαλαμίσκου, έμεινε άναυδη. Ένας ωραίος άντρας με ακριβό ραφ κουστούμι και γραβάτα με κόκκινες ρίγες στεκόταν στο βάθος του θαλάμου σαν να την περίμενε. Κοντοστάθηκε λιγάκι, ξανασκέφτηκε την ΙΕΡΑΡΧΙΑ χωρισμένη στα δυο της συνθετικά, αναρωτήθηκε για μια ακόμα φορά αν θα είχε τύχη σε μια τέτοια Εταιρία, αλλά μες στα αυτιά της αντήχησε η φωνή της συγχωρημένης της μητέρας της:-Ευχή και κατάρα σου δίνω, να ανέβεις την ΙΕΡΑΡΧΙΑ για να πετύχεις στη ζωή σου, κόρη μου.
Μπήκε στο ασανσέρ, γύρισε την πλάτη στον ωραίο Κύριο και πάτησε το κουμπί του 1ου ορόφου.
Η πόρτα έκλεισε......
και το ασανσέρ άρχισε να ...κατεβαίνει απαλά στο 2ο υπόγειο.
Η κοπέλα σκέφτηκε πως κάποιος θα το είχε ήδη καλέσει και περίμενε. Στο υπόγειο κανείς δεν μπήκε και έτσι ξαναπάτησε το κουμπί του 1ου ορόφου.
Το ασανσέρ ξεκίνησε και σταμάτησε ...στο ισόγειο. Ο ωραίος, ακίνητος, δεν έδειξε να παραξενεύεται.
Η κοπέλα γύρισε, τον κοίταξε αμήχανα και ξαναπάτησε το κουμπί του 1ου. Ξανά το ασανσέρ στο 2ο υπόγειο. Άρχισε να μην αισθάνεται καλά, δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει, κάποια βλάβη ίσως, έκανε και ζέστη, ένοιωσε πως ιδρώνει λίγο, σκέφτηκε το μακιγιάζ της, που τόσο πολύ το είχε φροντίσει και θα άρχιζε να χαλάει, ανοίγει την τσάντα της να βγάλει το καθρεφτάκι, της πέφτει κάτω το κραγιόν της. Έχοντας πίσω της τον ωραίο, σκύβει να το πιάσει και, ...
σαν από θαύμα, το ασανσέρ σταμάτησε απαλά να κατεβαίνει......
και άρχισε να ανεβαίνει.
Το λαμπάκι στο καντράν έδειξε, 1ος όροφος. Απορημένη ακόμα βγήκε από το ασανσέρ. Βγαίνοντας κοίταξε πίσω της. Ο ωραίος, ακίνητος, ασυγκίνητος, αμίλητος, της έριξε μια ματιά γεμάτη κατανόηση.
Στον όροφο τυπικά γραφεία γραμματείας. Υπάλληλοι άχρωμοι, ουδέτεροι, με κάποιο ξινό χαμόγελο κάπου- κάπου, εξυπηρετούσαν τις λιγοστές νεαρές κοπέλες που στέκονταν μπροστά στα γκισέ. Κοιτάζοντάς τις σαν να διέκρινε σε όλες μια στάση επίκυψης και σκέφτηκε πως φυσικά μπορεί να ήταν έτσι για να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα αλλά μπορεί και να μην ήταν από αυτό, αλλά δεν είχε σημασία και πάλι τη δουλειά τους θα έκαναν καλύτερα. Σοκαρίστηκε με τη σκέψη που έκανε και προχώρησε λίγο αμήχανα στο πρώτο ελεύθερο γκισέ. Ασυναίσθητα έσκυψε λίγο για να δώσει τα χαρτιά της. Μόλις όμως το κατάλαβε, ίσιωσε το κορμί της απότομα και ο υπάλληλος σαν να την κοίταξε περίεργα. Δεν έδωσε σημασία, άφησε το φάκελο και περίμενε υπομονετικά.
Ο υπάλληλος σηκώθηκε να φέρει ένα ντοσιέ να βάλει μέσα το φάκελο. Καθώς πήγε προς το βάθος, σαν να προχωρούσε σκυφτός με μια μόνιμη ακαμψία.
Γύρισε, της έδωσε ένα χαρτάκι με τον αριθμό πρωτοκόλλου και της είπε:
-Θα πάτε στο δεύτερο στον προϊστάμενο προσλήψεων να κάνετε ένα interview.
Η κοπέλα ξαναπήγε προς το ασανσέρ.Το κάλεσε, η πόρτα άνοιξε, ο ωραίος Κύριος με το απλανές βλέμμα στο ίδιο σημείο, όλα της φάνηκαν λίγο γνώριμα πια, φιλικά ίσως, μπήκε με άνεση και πάτησε το κουμπί του 2ου ορόφου. Το ασανσέρ ξεκίνησε και...
άρχισε να κατεβαίνει στο 1ο υπόγειο.Μόλις έφτασε, ξαναπάτησε του 2ου . Το ασανσέρ σταμάτησε στον 1ο. Ο ωραίος, ασυγκίνητος........................
Η κοπέλα, και έξυπνη ήταν, είχε και στα αυτιά της και τη φωνή της μανούλας της:
-Ευχή και κατάρα σου δίνω, να ανέβεις την ΙΕΡΑΡΧΙΑ για να πετύχεις στη ζωή σου, κόρη μου,-μόνο που δεν της είχε πει πώς να ανέβει αλλά φαίνεται πως γιαυτήν ήταν ευνόητο-.
Η κοπέλα κατάλαβε λοιπόν πως δεν είχε έρθει καλά προετοιμασμένη. Γύρισε και κοίταξε τον ωραίο. Αυτός της έριξε μια αινιγματική ματιά και πάλι όμως με κατανόηση. Εντελώς τυχαία, πρόσεξε ότι είχε ξεκουμπώσει το σακάκι του και φαινόταν μια ακριβή δερμάτινη ζώνη με μια περίεργη αγκράφα που είχε ένα βέλος που έδειχνε προς τα κάτω.
Κατέβηκε στο ισόγειο, βγήκε στο δρόμο, είδε την ξανθιά να έχει γίνει μούσκεμα για να μοσχομυρίσουν τα μαλλιά της-είχε ξεχάσει ότι είχε λουστεί με σαμπουάν χωρίς άρωμα-, πήγε σπίτι της, άναψε το θερμοσίφωνα, μπήκε στη μπανιέρα με καυτό νερό και έκανε ένα μπάνιο, τέτοιο που δεν είχε ξανακάνει, επιμένοντας στα δύσκολα σημεία, φόρεσε το πιο καλό της στριγκ, φόρεσε και το κόκκινο πουκάμισο, άφησε ανοιχτά δυο κουμπιά και ξεκίνησε για τη νέα της, πλέον, δουλειά.
Όπερ έδει δείξαι
4 Comments:
Τα πάντα εξαρτώνται από την ταυτότητα του αντικειμένου της προτάσεως του τίτλου, φίλτατέ μου και συμπάσχοντα.
Εαν πρόκειται για τον δικό μας, εκ δεδομένου αμφισβητουμένης «αντικειμενικής αξίας» πλην μεγάλης υποκειμενικής (βλ. συναισθηματικής), φοβάμαι ότι το τίμημα είναι δυσανάλογο με την απολαβή. Από την άλλη εαν πρόκειται δια την εκ μέρους μας ευγενήν όπου δει παραχώρησιν του εν λόγω «απαυτούλη» ανήκοντος εις έτερον πρόσωπον, ήτοι Ρωσσίδαν, Ουκρανήν, Αλβανίδαν, Βουλγάραν, Νεομακεδόνισσαν-Σκοπιανήν, συμβασιούχον του δημοσίου ή ετερόν τι σχετικόν ή άσχετον φρούτο, (νομικώς: προαντιφώνησις νομής) το πράγμα αλλάζει και η αναρρίχησις εις την εν λόγω ιεραρχίαν αποκτά ενδιαφέρον υπό την εμπορικήν άποψιν.
Το μόνον που μπορεί να θεωρηθή ως εμπόδιον είναι ο σχετικός νόμος περί σωματεμπορίας, εκμαυλισμού και εκμεταλλεύσεως ιεροδούλου, αν και θα μου αντιτάξης ότι ως έχουν τα πράγματα εις την φαιδράν Ελλάδαν κατά τα τελευταία 171 χρόνια, σιγά μη στάξη η ουρά του γαϊδάρου.
Εκτός αυτού δυνάμεθα πάντα να χρησιμοποιήσωμεν ενώπιον της εισαγγελικής αρχής το παλαιόν --πλην αποτελεσματικόν-- επιχείρημα της ερασιτεχνικής ενασχολήσεως, αποκρύπτοντες τους μύχιους και εν τω άμα κεκολασμένους, απολύτως ιδιοτελείς μας σκοπούς.
Αυτά, διότι ο τίτλος διατυπούται εν δευτέρω προσώπω, το οποίον σπανίως χρησιμοποιείται γενικώς και απροσώπως, και έτι ειδικότερον το αναφέρω έχων υπ' όψιν την προοπτικήν της εν ευθέτω προσεχούς παραλαβής από την φιλτάτην χώραν μας του Δ' Κ.Π.Σ.
_________
Οφείλω πάντως να παραδεχθώ ότι η επιλογή σου σε ό,τι αφορά στον απεικονιζόμενο κώλο είναι άριστη.
Χαλάλι να του ρίξουμε ακόμα και μια «μονιμοποίηση», που λέει ο λόγος.
Βρε αναμοχλευτή των πάντων!!!!!!!!!!!
α. Επί λόγω τιμής...
όταν έγραψα το πόνημα, ουδόλως το μυαλό μου πήγε σε σένα!!!
(προς επίρρωσιν τούτου, ο εικονιζόμενος, ος ουδεμίαν σχέσιν έχει)
βου. Εις την ως άνω λίστα των ωραίων κώλων, παρέλειψες να αναφέρεις τους των λοιπών των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών!!!
γου. Πού χάθηκες βρε;
Μια ωραιοτάτη επαρχιακή πόλις, γέμουσα ωραίων προς ιεράρχησιν, αναζητά σε.
δου. Ρίξε και κανά τελέμφωνο!
Υπόμενε, ω Ελιξίον. Από θέρους θα τυγχάνω πλέον χαραμοφάης εν Πρυτανείω σιτιζόμενος, ό εστί μεθερμηνευόμενον ότι θα έχω μεν πληθώραν χρόνου, διαρκήν δε την παρουσίαν τη εν λόγω επαρχιακή πόλει και θα ευρίσκομαι εις την απόλυτον διάθεσίν σου.
_____________
Μιλώντας για τις πρώην Σ.Δ. έβλεπα πάλι σήμερα τη Γιούλη (Τιμοσένκο) με τη κοτσίδα φωτοστέφανο και με ξαναπιάσανε τα μεράκια για ταξιδάκι στην Ουκρανία. Έρχεσαι να πεταχτούμε μια βδομαδίτσα -ή όσο αντέξουμε- για... άνομες κι απόρρητες «διπλωματικές» επαφές;
Ελιξίον, σβύσε σε παρακαλώ το σχόλιο αυτού του αλήτη που αναφέρεται ως Fenridal. Πρόκειται για σπαμ παραπλανητικού ιοβόλου σάιτ, που παγιδεύει τους κομπιούτερ όσων κάνουν το λάθος να το ανοίξουν, ζητώντας τους μετά λεφτά για να το αποπαγιδεύση.
________
Δεν θα ήταν καθόλου κακό να τον αναφέρεις και στην διεύθυνση του blogspot.
Post a Comment
<< Home