ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

μα τόση βροχή που η θάλασσα θ΄ανέβει ίσαμε το δωμάτιο...
κι εσύ θα κοιμάσαι και τα ψάρια πετώντας, σαν παλιές εικόνες ντυμένες με άγνωστες νότες, θα λυμαίνονται τα όνειρά σου.
Κι εγώ, ανήμπορος ψαράς να αλιεύσω τις μύχιες σκέψεις σου και να παίξω στην κιθάρα μου τις άγνωστες νότες,
να ξυπνήσω, λέω...

...κι αφού ξυπνήσω και σ΄ αντικρίσω

- το σώμα σου κουρνιασμένο μπρούμυτα,

βολεμένο στις πτυχώσεις των σιντεφένιων σεντονιών

που έφτιαξε η νυχτερινή σου μέθεξη στο ερωτικό μου παραλήρημα

και φωτισμένο σε λουρίδες με το φως από τις γρίλιες,
φως απ΄τη βροχή νοτισμένο,

σκιά λαξεμένη απ΄τα πλήκτρα του satie,

φως σκιά,

σκιά, φως,

στο φως να μου χαμογελάς ναζιάρικα,
στη σκιά, θυμωμένη για κάτι που σε πείραξε,

...κι αφού σε αγγίξω απαλά στην πλάτη,

θα μπω στο ενύπνιο σου απ΄το τρωτό σου σημείο

που πάντα με αφήνεις- έτσι, χωρίς σκοπό, απλά για να ζω ακόμα κι εκεί μέσα-

...και αφού ησυχάσω βλέποντάς σε να μου γνέφεις βγαίνοντας εγώ απ΄τ΄όνειρό σου και να μου λες...

όλα καλά, μη νοιάζεσαι, κάθε πρωί όλο και πολύ θα μεγαλώνουν οι φωτεινές λουρίδες κι όλο και πιο πολύ θα σου γελώ.
...θα σηκωθώ αθόρυβα να πάω να φτιάξω τον καφέ μας στο μπακιρένιο μπρίκι.
...καθώς τους φέρνω αχνιστούς στα παλιά τα φλιτζανάκια της γιαγιάς,

μην προλαβαίνοντας τους μυρωδάτους τους αχνούς που τρέχουν βιαστικά να σε ξυπνήσουν πρώτοι φέρνοντάς σου τα μαντάτα της νέας μέρας – ξέρεις, σου λένε γαργαλώντας σου τη μύτη, περάσαμε από το παζάρι κι ακούσαμε ότι σήμερα θα σ΄ αγαπήσει πιο πολύ-

σκοντάφτω λίγο,

δυο-τρεις σταγόνες χύνονται, μα δεν πειράζει, σκέφτομαι, χρέωσέ με, δυο-τρεις σταγόνες έρωτα λιγότερες μα πάλι θα με θες το ίδιο...
...ακουμπάω τους καφέδες στο κομοδίνο δίπλα...
...ξυπνάς και οι γρίλιες ανοίγουν διάπλατα από μόνες τους.....

Κι εσύ γελάς, γελάς...

Κι εγώ σε καμαρώνω.
http://youtube.com/watch?v=e7CKvbE-1Sg