ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Friday, October 19, 2007
Όταν ανθίζουν οι Αβγολεμονιές!
Όταν ανθίζουν οι Αβγολεμονιές!
Είναι ένας πολύ παλιός μύθος –φυσικά όλοι οι μύθοι είναι παλιοί αλλά το υπενθυμίζω για να μη σπεύσετε να παραμυθιαστείτε-.
Τον άκουσα από ένα προ-θείο μου λεμονοπαραγωγό και τον επιβεβαίωνε και ένας άλλος προ-θείος μου που είχε μια πτηνοτροφική μονάδα.
Λέει λοιπόν ο μύθος ότι υπήρχαν κάτι πανέμορφα δέντρα με καταπράσινο φύλλωμα και ωραία, μυρωδάτα λουλούδια.
Οι Αβγολεμονιές.
Ήταν τόσο μα τόσο όμορφα αυτά τα δέντρα, που μερικοί κάθονταν από κάτω και τα θαύμαζαν με τις ώρες…
άλλοι με τις μέρες…
άλλοι με τους μήνες…
και άλλοι με τα χρόνια.
Χαίρονταν τη σκιά τους, δροσίζονταν τις καυτές μέρες των καλοκαιριών, απολάμβαναν το θεσπέσιο άρωμα των μικρών, κατάλευκων ανθών…
…και φυσικά περίμεναν τα άνθη να γίνουν καρποί, αβγολέμονα, για να τα βάλουν στη σούπα της ζωής τους.
Έτσι απλά, χωρίς να κοπιάσουν, χωρίς να ψάξουν, χωρίς να λογοδοτήσουν πουθενά, χωρίς να πονέσουν οι ίδιοι, χωρίς να προκαλέσουν πόνο σε άλλους, χωρίς να κινδυνέψουν να είναι τα λεμόνια σάπια ή τ΄ αβγά χαλασμένα.
Τα αβγολέμονα ήταν η σίγουρη λύση.
…………
Λέει λοιπόν ο μύθος ότι υπήρχαν κάτι πανέμορφα δέντρα με καταπράσινο φύλλωμα και ωραία, μυρωδάτα λουλούδια. Κι ακόμα λέει στο τέλος…
…πως οι αβγολεμονιές δεν καρπίζουν ποτέ.
Και αυτοί που περίμεναν;
Θα ρωτήσετε.
Ε! αυτοί δεν είχαν ακούσει το τέλος.
……………..
Γιαυτό, εγώ λέω…
Μην περιμένετε άδικα κάτω από τις Αβγολεμονιές.
Τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο και ούτε πέφτει από κανένα δέντρο.
Πηγαίνετε στον κυρ΄ Θανάση το μανάβη και πάρτε λεμόνια.
Πηγαίνετε και στην κυρα Κούλα και πάρτε αβγά ημέρας – Μεγάρων είναι αλλά τα παίρνει χωρίς σφραγίδα-.
Και φτιάξτε το αβγολέμονό σας –χτυπήστε το καλά, εν ανάγκη χτυπηθείτε και σεις λίγο- και βάλτε το στη σούπα σας.
Και πιο νόστιμη θα γίνει, και πιο πολύ θα κρατήσει –τα έτοιμα αβγολέμονα, αν ποτέ υπάρξουν, θα έχουν πολύ μικρή ημερομηνία λήξης,- και, κυρίως θα έχει μέσα την τέχνη σας.
Λίγο είναι;
3 Comments:
Και λίγη Ιστορία:
«Το αυγολέϊμονο... Το αυγολέϊμονο!», ανεφώνησεν ο Βύζας ο Μεγαρεύς, επάγγελμα αποικιοκράτης, εις τους υποτακτικούς του ναύτες και μούτσους, που όλως οικειοθελώς τον είχαν ακολουθήση στο επίπονο ταξίδι του στην βορεία χώρα.
Του το 'φεραν σε γιαννιώτικο ασημένιο τάσι made in Taiwan, αγορασμένο σε τουριστάδικο της οδού Ηφαίστου. Υπό τις ιαχές των συντρόφων του καπετάνιου που αναφωνούσαν «Βύζας, Βύζαρος!..», το καλοχτυπημένο και λαχταριστό αυγολέϊμονο έπεσε και πότισε το χώμα, σπονδή στους Έλληνες θεούς για να ευλογήσουν τη θεμελίωση της νέας πόλης, αυτής που έμελλε στο μέλλον να κατοικηθή από τους Ρωμαίους και έτσι να αποτελέση την Βασιλεύουσα των Ελλήνων και εν τω άμα έδρα της Γαλατά Σεράι...
Και να το θαύμα έγινε! Απ' το νοτισμένο χώμα ξεφύτρωσε η πρώτη αυγολεϊμονιά, κοντούλα και φουντωτή, με τα άσπρα της αυγά να κρέμονται μαζί με τα λεϊμόνια σε αγαστή σύμπνοια και φυσική αρμονία, ευλογία του Αλλάχ, έτσι που έγινε θρύλος και σύμβολο του εσαεί αλύτρωτου Έλληνα.
__________
Από τι είναι εσαεί αλύτρωτος ο Έλλην κωλύομαι, αγαπητόν τέκνον Ελιξίον, να σε πληροφορήσω από αυτόν εδώ το χώρο. Χωριό που φαίνεται άλλωστε δεν χρήζει αλληγορίας.
Από το προηγούμενο κατανοείς ότι ο μύθος πως η αβγολεμονιά δεν καρπίζει ποτέ ελέγχεται ως απλό μυθολόγημα.
Είμαι σίγουρος πως στο e-bay είδα σπόρους Αβγολεμονιάς προς πώληση. Λόγω της εύλογης δυσπιστίας μου προς οτιδήποτε ουτοπικό (-ή της περηφάνιας - καλλιτέχνης γαρ - "λίγο είναι;"), αρνήθηκα να δώσω παραγγελία (παρά την εξευτελιστική τιμή). (Κάποιος Καματερός νομίζω πουλούσε τους σπόρους...)
Post a Comment
<< Home