ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Thursday, September 14, 2006

Δικτυακές ψυχές χτυπούν τα πλήκτρα του άηχου κλειδοκυμβάλου τους. Ώρα 2 τη νύχτα.

Image Hosted by ImageShack.us

Σας βλέπω, συχνά εδώ μέσα.

Βλέπω,
το δάχτυλο να χτυπά τα πλήκτρα του άηχου κλειδοκυμβάλου σας,
άναρχες νότες η ζωή σας,
μια συμφωνία σε λα μείζονα που δεν ακούστηκε ποτέ,
καμια φορά μετέωρο να μένει ανάμεσα στα πλήκτρα,
αναποφάσιστο,
back ή forward,
το ένα πλήκτρο δίπλα στ΄άλλο
-πόσο κοντά το ένα με το άλλο-
πόσο το ένα μέσα στ΄άλλο.

Βλέπω,
το δείκτη του δεξιού χεριού αναποφάσιστο,
αριστερό κλικ σε νέα σελίδα, ολόκληρη σελίδα,
- χα, χαριτωμένοι ανόητοι, ποτέ δεν είστε τολμηροί-
δεξί κλικ λοιπόν και ¨open link in new window¨,
αυτό το μικρό παράθυρο να ανοίξει λαχταράτε,
σ΄ένα γαλάζιο φόντο με σκαλιστή κορνίζα
σκαλισμένη τόσον καιρό εδώ μέσα με κόπο,
να κάνετε το πρώτο, δειλό σας βήμα
και το παράθυρο να μεγαλώσει, να μεγαλώσει,
να πιάσει όλη την οθόνη
να κρύψει πια αυτό το αναθεματισμένο, το τωρινό παράθυρο
που έχετε αναλώσει τη ζωή σας.

Βλέπω,
το βλέμμα μετέωρο ανάμεσα σε δυο δαχτυλίδια καπνού,
αναποφάσιστο,
να ταξιδεύει αφηρημένο σε μια οθόνη που γίνεται γαλάζια,
τα δαχτυλίδια του καπνού καράβια,
η οθόνη θάλασσα για καλοτάξιδα καράβια,
να ξεκινήσετε ξανά για ονειρικά ταξίδια.

Μα πάντα έτσι ήταν, δεν ήταν;
Μέχρι που η οθόνη, η γαλάζια θάλασσα που ταξιδεύατε,
γινόταν κάθε φορά, κάποια στιγμή, ξανά οθόνη 600Χ800,
600 κάθετα ερείπια, 800 οριζόντια ναυάγια.
Βλέπω,
δύο η ώρα τη νύχτα να πατάτε refresh στη ζωή σας,
ξανά και ξανά.
Σας βλέπω κάθε νύχτα.
Μα δεν σας οίδα ακόμα.
Και ίσως ποτέ,
γιατί πολλές φορές γελάτε.
Και με μπερδεύετε.
Εσείς με βλέπετε;
posted by elix_geo at 9:06 PM

3 Comments:

Aι οδυνηραί νύκτωραι μετεωρήσεις!

Πρόβλημα οξύτατον και αναπάντητον.

Nοκτούρνα διάτρητα εν ολικαίς διακομίσεσι ένθεν και ένθεν παραγματικότητός τινος άκρως υποκειμενικής.

Eιπέτε μοι ω φίλτατε, είναι η υποκειμενική πραγματικότης όντως πραγματικότης;

H απουσία θεατών εν σαρκί δύναται κατωχυρώσαι εμπειρίαν τινά εις το υποσύνολον της πραγματικότητος;

Eίναι ο προσωπικός θάνατος, εκ του δηλητηρίου της απουσίας THΣ, θάνατος όντως, εφ' όσον εν απουσία ακροατηρίου επισυμβαίνει, κεκλεισμένων των θυρών του προσωπικού μονομελούς, ένθα Kαφκικώς τυγχάνομεν εν τω άμα δικασταί, κατήγοροι, συνήγοροι και κατηγορούμενοι;

Eι δε η απάντησις καταφατική, ποία η αξία τοιαύτου θανατά;

Oία και του ετέρου, θα ηπάντον.

Άλλωστε εν μονηρότητι πάντοτε αποθνήσκωμεν, even if οι [ημ]έτεροι αναλίσκονται εις τους κοπετούς της απώλειάς μας ένεκεν.

Δια ταύτα λοιπόν τον σκοπό μου πληκτρολογώ εις PE ελάσσονα.

Έρρωσθε, ω συνύπαρκτε
Aνώνυμος ο Kαταλογητής

September 21, 2006 at 5:58 PM  

Σε βλέπω λοιπόν.
Με το αναμμένο μου τσιγάρο σε παρακολουθώ.
Καλησπέρα

November 11, 2006 at 8:55 PM  

Καλησπέρα.
Είθε τα δαχτυλίδια του καπνού σου, καράβια καλοτάξιδα, να σε πάνε ταξίδια ονειρικά.
Μα στο τιμόνι άξιος τιμονιέρης.

November 13, 2006 at 3:32 AM  

Post a Comment

<< Home

eXTReMe Tracker
ελιξιριομανείς