ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Friday, August 25, 2006
Παίζοντας με το Αν και την Αν
Αν, ακόμα υποθέτουμε..
Αν λέω, πες,
πως αυτή η γυναίκα –αν και όχι αυτή όπως είναι αλλά αυτή που θέλω εγώ να είναι-
προδομένη από τη ζωή της ή που και η ίδια μπορεί να την πρόδωσε-, στέκεται αντιμέτωπη και αναποφάσιστη μπροστά στη ζωή που τώρα ζει αλλά και σε αυτήν που θα ήθελε να ζει,
-Αν θα πεις κάτι,
εσένα σε ακούει, πες της να διαλέξει-
πες λοιπόν πως με αγαπάει,
λίγο, τι θα καταφέρει μάτια μου
-τι θα καταφέρεις μάτια μου, αγάπη μου, τρέλα μου, γυναίκα μου-
Αν, σε σένα μιλάω,
σε ακούσει και σε ορμηνέψει,
μιλάω στο κορίτσι που με συντρόφεψε κάποτε
-συντροφιά που Αν θα ζήλευες -
γιατί, Αν, η δικιά μου, όχι αυτή που με αρνιέται μένοντας εκεί,
θέλει μάτια μου να καταφέρει,
-Αν τα μάτια της, μάτια μου, με λιώνουν, μάτια που, Αν με κοιτάζετε με ζέστα και παραληρώ, Αν τα μάτια σου φλέγονται, φλόγες μου που με τυλίγετε μέσα από τα μάτια σου,
θέλει λοιπόν να καταφέρει, μα δεν θα μπορέσει,
να με σβήσει από τη ζωή της,
και μια γομολάστιχα μισολιωμένη από τη χρήση γιατί με αυτήν έσβησα την προηγούμενη ζωή μου,
και που μου ζητάει να της τη δανείσω,
Αν θα είναι ικανή, μέσα στο λεπτό χεράκι της κρατημένη,
να σβήσει τα εγκαίνια μιας νέας υπόστασης με το άπιοτο κρασί και τα μαγαζιά και την καφέ φούστα που η άσχημη κυρία διαφήμιζε με ζέση και την καρυδόπιτα με παγωτό στις δυο τη νύχτα και τις φτιασιδωμένες πόρνες στην Αθηνάς και τη μισή τυρόπιτα μετά το εκμέκ με παγωτό στις τρεις τη νύχτα και τις απαλές τις φράσεις, τις ψιθυριστά ειπωμένες στις πέντε το πρωί για να μην ξυπνήσουν τα ένστικτα και τις γαμημένες πρωινές αγκαλιές που κράταγαν μέχρι τις εννιά και μισή και περίμενε ο Διευθύνων και σκασίλα μας,
λες λοιπόν πώς αυτή η γομολάστιχα η δανεική μάλιστα,
θα είναι δυνατόν να σβήσει όλα αυτά;
Αν, πες, στα μάτια μου, έτσι τη λέω,
πρέπει να την ορμηνέψεις ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.
Μπορεί ίσως και να μη γίνουν.
Αν, στηρίζομαι σε σένα.
γιατί του κοριτσιού αυτού που αγαπάω, το μυαλό δεν έχει πήξει, δεν ξέρει
και χρειάζεται ορμήνια.
Αν δεν έχει άλλον παρά μόνο εσένα να την ορμηνέψει...
...πρέπει να το κάνεις.
Πόσα Αν για μια Αν!
Και μια γομολάστιχα μισολιωμένη να κείτεται, ανήμπορη να σβήσει το παραμικρό, που θα ήθελα, πλάι σε μια πένα βουτηγμένη σε καυτό μελάνι κι έτοιμη να γράψει τα πάντα που θα ήθελα.
2 Comments:
Το αν αρμόζει στην Αν.
Den uparxei an otan prokeitai gia parel8on.
Post a Comment
<< Home