ΕΛΙΞΗΡΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Thursday, September 07, 2006
Ένα πλακίδιον στο λουτρό εράγισεν και ο μάστορης ελθών, την καρδιά της κυρίας ομοίως
Ήταν ένα πρωινό όπου το καλοκαίρι δεν είχε αποφασίσει να μπει ακόμα ούτε και η άνοιξη να βγει κι έτσι οι άνθρωποι στην πόλη φορούσαν αλλοπρόσαλλα ρούχα και κοιταζόντουσαν με αμηχανία, κυρίως οι νέοι πάνω στις μηχανές τους στα φανάρια που περνούσαν με πορτοκαλί γιατί δεν το δέχονταν σαν μια μεταβατική, συμβατική κατάσταση η που θα μπορούσε να υπάρχει στη ζωή τους.
Στο σπίτι των βορείων προαστίων, ο κύριος μόλις είχε φύγει αφού, έχοντας ξυπνήσει στραβά-ίσως γιατί στο όνειρό του η νέα γραμματέας του δεν του είχε κάτσει ίσια και αυτός, λάτρης της φαλλοκρατίας δεν δεχόταν, στο όνειρό του τουλάχιστον να έχει σεξουαλική άποψη η γυναίκα-, βλαστήμησε τον τραπεζίτη του, τον χρηματιστή του, τους προμηθευτές του, τους πελάτες του και τη μαύρη του –αυτό αμφιλεγόμενο- τη μοίρα , κλώτσησε δε τη γάτα που είχε κουρνιάσει στη ρόδα του αυτοκινήτου.
Η κυρία, μια πρόσχαρη, χαριτωμένη, όμορφη γυναίκα -δεν ήταν πανέμορφη ώστε να μπορέσουν να ταυτιστούν με αυτήν οι αναγνώστριες εδώ και να απολαύσουν το στόρι-, φορώντας μια ροζ ρομπ ντε σαμπρ –δεν θα μπορούσε φυσικά να είναι άλλο χρώμα-, έπινε τον καφέ της στη βεράντα μιας μονοκατοικίας –περίπου σαν αυτή της Κάτζε123- κοιτάζοντας αφηρημένα μια πεταλουδίτσα με πολύχρωμα φτερά που πέταγε από λουλούδι σε λουλούδι. Στο χάι φάι έπαιζε ένα κομμάτι του Μέντελσον. Όχι πως της άρεσε ο εν λόγω αλλά ο ίματζ μέηκερ της της είχε συστήσει να ακούει τα πρωινά για να χαλαρώνει αφ΄ενός και αφ΄ ετέρου, αν έπαιρνε κάποια φίλη της τελέφωνο να άκουγε και κάτι τις κλασσικό στο βάθος.
Ξάφνου πετάχτηκε τρομαγμένη γιατί της πέρασε αστραπιαία από το μυαλό η πεταλουδίτσα με τσουρουφλισμένα φτερά αλλά και από ένα δυνατό κρακ που άκουσε από το μπάνιο.
Μπαίνοντας στο μπάνιο αντίκρισε κάτι το τραγικό.
Ένα πλακάκι, ακριβώς πάνα από το μπιντέ, είχε ραγίσει ανεπανόρθωτα. Παρέλυσε.
Αφού συνήλθε από το πρώτο σοκ πήγε στο τηλέφωνο και πήρε το μάστορη.
Ο μάστορης, γόνος γνήσιας λαϊκής οικογένειας από τις Κουκουβάουνες, όταν χτύπησε το τηλέφωνο, ίσιωνε ένα τσαλάκωμα από τη φρεσκοπλυμένη φόρμα του.
Ήταν γύρω στα 35, ψηλός με καλοσχηματισμένο κορμί και πράσινα μάτια –όχι ιδιαίτερα όμορφος ώστε να μπορούν να ταυτιστούν οι αναγνώστες εδώ μέσα και να απολαύσουν το στόρι-.
« Τοποθετήσεις πλακιδίων και λοιπαί συναφαί εργασίαι» έγραφε η πινακίδα στο κατάστημα. Αυτό το ¨συναφαί¨ δεν το πολυκαταλάβαινε αλλά όταν αποφάσισε να ανοίξει το μαγαζί, απευθύνθηκε σε ιματζ μέηκερ –τον καλύτερο στις Κουκουβάουνες-
και αυτός του είπε ότι αν θέλει να πάει καλά το κατάστημα στα βόρεια προάστια, θα έπρεπε να δείχνει κυριλέ –μάλιστα το συναφαί το είχε πει συναφείς αλλά ο μάστορης φαντάστηκε ότι δεν άκουσε καλά, γιατί δεν μπορεί ανάμεσα στα δυο –αι, να υπάρχει ένα –εις και έτσι το έβαλε συναφαί-.
Άκουσε προσεχτικά την κυρία προσπαθώντας να καταλάβει ανάμεσα στα μπερδεμένα από τη συγκίνηση λόγια της, τι ακριβώς συνέβαινε.
Όταν αντιλήφθηκε το τραγικό της κατάστασης, πήρε βιαστικά το βαλιτσάκι του και έφυγε σφαίρα, γκαζώνοντας το δύσμοιρο ντατσούν.
Όταν χτύπησε το κουδούνι, ο Μέντελσον μόλις είχε τελειώσει και τώρα έπαιζε το ¨Χτύπα κι άλλο, χτύπα κι άλλο¨ του Πετρέλη. Αυτό το τραγούδι πάντα κάτι της ¨έκανε¨της κυρίας και ειδικά τώρα επέτεινε τη συγκίνησή της.
Με λίγο ασταθή βήματα πήγε στο θυροτηλέφωνο.
Μόλις είδε στην οθόνη το μάστορη, πήγε ασυναίσθητα στον καθρέφτη, ίσιωσε τα μαλλιά της, κούμπωσε το κάτω από τα τρία τελευταία ξεκούμπωτα πάνω κουμπιά της ρομπ ντε σάμπρ της και με αποφασιστικά βήματα πλέον, πήγε και πάτησε το μπουτόν να ανοίξει.
..................
Εδώ φίλοι και φίλες αφήνω τη φαντασία σας να οργιάσει.
¨Η ομορφότερη συνέχεια¨ θα δημοσιευτεί στην πρώτη σελίδα και μπορεί να πάρει και κανένα πρίμιουμ.
Η συνέχεια του ορίτζιναλ στόρυ θα δημοσιευτεί στο τέλος και θα είναι απροσδόκητη.
Στο μεταξύ, εσείς φαντασιωθείτε ότι τραβάει η καρδούλα σας.
Για να βοηθήσω και λίγο:
1. Ο μάστορης είναι αρραβωνιασμένος και είναι πιστός- χα χα-.
2. Ο μάστορης είναι γκέι
3. Ο μάστορης δεν μπορεί να φτιάξει τη ζημιά και φεύγει αφού επιδιορθώσει την άλλη.
4. Πάνω που είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του και η κυρία είναι σκυμμένη πάνω του με ενδιαφέρον –και, κατά περίεργο τρόπο, έχει ξεκουμπωθεί το κουμβωθέν κομβίον-, εμφανίζεται η δίμετρη Ουκρανέζα νταμ ντε κομπανί φέρνοντας ένα αρωματικό χαρτί υγείας να αντικαταστήσει το τελειωθέν.
5 Γυρίζει ξαφνικά ο κύριος και τα βρίσκει με το μάστορη –υποπερίπτωση του 2-.
Δεν γράφω άλλα για να μη σας επηρεάσω.
Το βασανιστικό ερώτημα είναι –και ας βοηθήσει κάποιος αν μπορεί, γιατί έχω απελπιστεί- είναι:
Πιστεύετε σε αυτές τις ιστορίες περί κυριών και μαστόρων πλακιδίων και λοιπών συναφών επαγγελμάτων;
Ή είναι παραμύθια;
Παρακαλούνται αν υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι μαστόροι εδώ μέσα ας απαντήσουν.
Η άποψή τους θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Καλές φαντασιώσεις!!!
4 Comments:
Mη βαυκαλίζεσθε, ω φίλτατε, ο μετά πολλών παθών τα υμέτερα των παθημάτων καθάρων, πλην μηδέποτε την έξοδον ευρίσκων.
Tα εν λόγω πλακίδια, σταθερά με αλμακόλ κεκολλημένα, ουκ αποκολλώνται ειμή μόνον δια της σεισμογενούς κραδασμικής δραστηριότητος, ην μόνον η φρουστρέ συμπαγίωσις ανεκπληρώτων πόθων των απανταχού της Eλλάδος τροφίμων KAΠH, δια μέσου οθονών ηλεκτρονικών εργαλειοθηκών δραπετευσασών της ειμαρμένης, πέπρωται διαδραστικώς ενεργήσαι προς τοιαύτην παθημάτων παγίωσιν.
Tουτέστιν φίλτατε:
-- Tι έχεις Γιάννη μ';
-- T' είχα πάντα.
Kατ' άλλους δε, πλέον ή πεπειραμένων τοις τοιαύτοις μετά κορασίδων --έκπαλαι παρελθούσης ημερομηνίης λήξεως τε και ολίγον τι τη σεξοπαρανοία παραδεδομένων-- συγχρωτισμοίς:
"Λαγωός την πτέρην έσειεν, κακόν της κεφαλής του".
Έρρωσθε
Άνώνυμος ο Kαταλογητής
Το βαυκαλίζεσθαι ίδιον λαγωών.
Δεν φιλοδοξώ δε τοιαύτας κορασίδας, τας αφήνω προς τέρψιν σας.
Δεν με λένε Γιάννη μ΄ , δεν είμαι ο σύζυγος μήτε ο μάστορης παρά μόνον ένας πτωχός πλην γραφικός μπλόγκερ.
Κατά τα λοιπά:
Φίλτατε, είσθε αναγνωρίσιμος!!!
Δια την παραχώρησιν τα μάλα ευχαριστώ. Ότι εραστής των διηνεωγμένων ατραπών γέγονα εν τη πολυετή δραστηριότητί μου, τουτέστιν, άκρως φίλτατε, αρχαίος βαρελάς τω χουρμπετίω διατελέσας, πλείστους όσους πάτους γέγνωκά τε και ηράσθην.
Mεγίστη δε ευτυχία καταλαμβάνει την ελάχιστον μικρότητάν μου, το γεγονός ότι αναγνωρίσιμος ειμί τη υμετέρα φιλότητι.
Kαι μη αδικείτε εαυτόν αγαπητέ μου, μηδέ πτωχός είσθε, ιδίως δε τω πνεύματι, ουδέ γραφικός. Πλείστους όσους διανοουμένους γέγνωκα οίτοινες πολύ ήθελον ζηλώσαι την υμετέραν διάνοιαν τε και διαύγειαν πνεύματος εν τω άμα, λόγος ικανός δι' ον απολαύετε την εμήν φιλίαν.
Έρρωσθε, ω παμφίλτατε
Aνώνυμος ο Kαταλογητής
είστε και οι δύο υπέροχοι...και σπάνιοι!
Post a Comment
<< Home